- immolaticius
- immolātīcius, a, um (immolo), geopfert, caro, Augustin. epist. 47, 4. – subst., immolātīcium, iī, n., Opferfleisch, nos morticino et immolaticio non vescimur, Augustin. c. Faust. 13, 31 in.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.